“Αποκατάσταση” των αποχωρούντων περιφερειακών διευθυντών

Με αφορμή την τοποθέτηση των 13 Περιφερειακών Διευθυντών Εκπαίδευσης και σε συνέχεια του άρθρου του γνωστού εκπαιδευτικού και μελετητή του «εκπαιδευτικού φαινομένου» Χ. Κάτσικα στις 10-4-2015, της από 9-4-2015 Ανακοίνωσης του Συλλόγου Εκπαιδευτικών «ΑΡΙΣΤΟΤΕΛΗΣ» και του εύστοχου σχολίου, με ημερομηνία 10-4-2015, του κ. Γ. Καββαδία στον δικτυακό τόπο Σας, ερεύνησα την προέλευση της περίφημης διάταξης που «βολεύονται» σε θέσεις Σχολικών Συμβούλων οι χρηματίσαντες «Περιφερειακοί Διευθυντές Εκπαίδευσης», τους οποίους μόλις η νέα Κυβέρνηση αντικατέστησε, αφού η σκοπιμότητά της είναι πρόδηλη και προκλητική.

Οι διακηρύξεις της σχετικής «αναγκαιότητας», το αποτέλεσμα της νομοθετικής πρωτοβουλίας της κ. Διαμαντοπούλου και το έδαφος εφαρμογής του, από μία Διοίκηση Εκπαίδευσης, η οποία σαφώς δεν υπηρετεί  την αναβάθμισή της, αποδεικνύουν ότι επιδιώκεται απροκάλυπτα η «τακτοποίηση» όσων υπηρέτησαν πιστά την διατήρηση της αυταρχικής, συντηρητικής και πελατειακής – κομματικής λογικής, στο χώρο της Παιδείας.

Ειδικότερα: 

Στην Εισηγητική Έκθεση του Ν. 3879/2010 η τότε αρμόδια Υπουργός που εισηγήθηκε την «φωτογραφική» και «τακτοποιητική» διάταξη για το «βόλεμα» των τοποθετηθέντων αποκλειστικά με κομματικά κριτήρια, Περιφερειακών Διευθυντών, αιτιολογούσε την νομοθετική «επιλογή» της ως εξής:

 «Κατά τη διάρκεια της διαδικασίας των κρίσεων για την επιλογή στελεχών εκπαίδευσης, κρίνεται  αδύνατη η συμμετοχή των ήδη υπηρετούντων σε θέσεις Γενικών, Ειδικών Γραμματέων, Περιφερειακών Διευθυντών Εκπαίδευσης καθώς και Προέδρων ή Διευθυνόντων Συμβούλων φορέων που εποπτεύονται από το Υπουργείο Παιδείας, Διά Βίου Μάθησης και Θρησκευμάτων. Δεδομένου ότι πριν την επιλογή τους κατείχαν θέσεις διοίκησης, ως στελέχη αυξημένων προσόντων, και προκειμένου να διαφυλαχθεί τόσο το κύρος των θεσμών, όσο και το απρόσκοπτο της άσκησης του έργου τους, εισάγεται η ρύθμιση της παραγράφου 14 του άρθρου 26.

Δηλαδή οι «αποχωρούντες» Περιφ. Διευθυντές, χωρίς να υποχρεούνται να έχουν και άλλα προσόντα, παρά μόνον την κομματική ταυτότητα της τοποθέτησής τους, αμέσως μετατρέπονται σε «στελέχη αυξημένων προσόντων», με την γενική και αόριστη παραδοχή – διαβεβαίωση, της έχουσας τότε την νομοθετική πρωτοβουλία Υπουργού, ότι ήταν δεδομένο (;!!!!) ότι πριν την επιλογή τους «κατείχαν θέσεις διοίκησης», επίσης χωρίς να εισάγεται, τελικά, ούτε αυτό ως απαραίτητη, εκ του νόμου, προϋπόθεση για την «μεταφορά» – «τακτοποίησή» τους στην παιδαγωγική καθοδήγηση.

Η αναφορά δήθεν ότι υπήρχε προηγούμενη διοικητική εμπειρία, δεν ήταν παρά «αναγκαία»  για να «περάσει» η διάταξη και να ψηφισθεί στην Βουλή, χωρίς οποιαδήποτε αντίρρηση, αφού η διοικητική εμπειρία και η παιδαγωγική καθοδήγηση έχουν διαφορετικό  λειτουργικό χαρακτήρα αλλά και σκοπό, στο χώρο της εκπαίδευσης.

Έτσι, η διάταξη της παραγράφου 14 του άρθρου 26 του Ν. 3879/2010 είχε την τελική, μετά την ψήφισή της, μορφή:

 «Άρθρο 26

Λοιπές διατάξεις

 14. Εκπαιδευτικοί που έχουν διοριστεί σε θέσεις Γενικών ή Ειδικών Γραμματέων και Περιφερειακών Διευθυντών Εκπαίδευσης του Υπουργείου Παιδείας, Δια Βίου Μάθησης και Θρησκευμάτων, καθώς και Προέδρων ή Διευθυνόντων Συμβούλων φορέων που εποπτεύονται από το Υπουργείο αυτό, μετά τη λύση της σχέσης εργασίας τους στις παραπάνω θέσεις και έως την επιλογή νέων στελεχών εκπαίδευσης, υπηρετούν ως στελέχη παιδαγωγικής καθοδήγησης σε περιοχές που επιθυμούν, εκτελώντας καθήκοντα σχολικών συμβούλων της ειδικότητας τους, τα οποία τους ανατίθενται από τον οικείο Περιφερειακό Διευθυντή Εκπαίδευσης, ύστερα από εισήγηση του Προϊσταμένου του Τμήματος Επιστημονικής – Παιδαγωγικής Καθοδήγησης».

Από την τελική διατύπωση της ανωτέρω διάταξης, όμως προκύπτει ότι το μέτρο αυτό,  της υπηρεσίας των ανωτέρω υπαλλήλων, σε θέσεις σχολικών συμβούλων, θεσπίσθηκε ως μέτρο προσωρινού χαρακτήρα, αφού η παροχή υπηρεσίας από του υπαλλήλους αυτούς, είναι ανεκτή, από τον νομοθέτη, «μέχρι την επιλογή νέων στελεχών εκπαίδευσης», και όχι ως βάση δημιουργίας μίας νέας στρατιάς εκπαιδευτικών υπαλλήλων που δεν θα επιστρέψουν στις διδακτικές τους υποχρεώσεις και θα ασκούν καθήκοντα σχολικών συμβούλων, δηλαδή μίας θέσης που, αρκετοί από αυτούς, δεν θα καταλάμβαναν ποτέ, ακριβώς λόγω έλλειψης των νομίμων προσόντων, σε βάρος τόσο της ομαλής διοικητικής λειτουργίας των μονάδων εκπαίδευσης, στις οποίες δεν θα επιστρέψουν, όσο και του κρατικού προϋπολογισμού, αφού αυτοί θα βρίσκονται σε ένα καθεστώς ειδικής «ανταποδοτικής» αργομισθίας, το κράτος δε μοιραία θα αναγκασθεί να καλύψει τα διδακτικά κενά που θα προκύψουν, από την μη επιστροφή τους, στην τάξη, με άλλους υπαλλήλους που θα στερήσει από άλλη σχολική μονάδα.

Ποία ήταν όμως η δικαιολογητική βάση αυτής της προνομιακής, για τους εκάστοτε κομματικά τοποθετηθέντες Περιφερειακούς Διευθυντές, επιλογής, στο πλαίσιο της λειτουργίας της διοίκησης της εκπαίδευσης;

Μα, αφενός γενικά «το κύρος των θεσμών»!!!!, αφετέρου ειδικά η, χωρίς «αμφιβολίες» για την μετέπειτα «αποκατάστασή» τους,  άσκηση των «καθηκόντων» τους !!!!

Η κ. Διαμαντοπούλου αιτιολόγησε την λήψη αυτού του προσωρινού, κατά τον νόμο, μέτρου, με την ρητή διαβεβαίωση ότι ο σκοπός της ήταν «να διαφυλαχθεί τόσο το κύρος των θεσμών, όσο και το απρόσκοπτο της άσκησης του έργου τους».

Δηλαδή η επιστροφή στην οργανική τους θέση και μάλιστα πρακτικά στην «τάξη», μετά της λύση της σχέσης εργασίας τους  στις ανωτέρω θέσεις Περ. Δ/ντών,  για την κ. Υπουργό, αφενός καταρράκωνε τους θεσμούς, αφετέρου σαν σκέψη και μόνον τους δημιουργούσε «ανασφάλεια» και «κωλύματα» απόδοσης!!!.

Και για να μην υπάρξει καμία «αμφισβήτηση»  από οποιονδήποτε που θα μπορούσε να αντιτάξει ότι η Εξουσία βόλεψε αυτούς που την υπηρέτησαν «πιστά», ήρθε το 2013 ο κ. Αρβανιτόπουλος, στη ίδια λογική της κ. Διαμαντοπούλου, που ήδη πολιτικά είχαν πλέον ταυτισθεί συγκυβερνώντας, και πρόσθεσε, φυσικά μετά τις «μεταμεσονύχτιες» ώρες της νομοθετικής λειτουργίας της τότε Βουλής,  με το άρθρο 36 παρ. 23 εδάφ. α΄  του μνημονιακού Ν.4186/2013[1],  αποκλειστικά για το «κύρος των θεσμών» και την αναβάθμιση της ειδικής προνομιακής κατηγορίας των «κατ’ απονομή» σχολικών συμβούλων,  πρόσθεσε τα εξής:  «Κατά τα λοιπά για τους σχολικούς συμβούλους της παρούσας παραγράφου, έχουν εφαρμογή όλες οι κείμενες διατάξεις για τους σχολικούς συμβούλους του ν. 3848/2010 (Α` 71)».

Τί χρειάζονταν όμως αυτή την απόλυτη εξομοίωση, οι ιδιότυποι σχολικοί σύμβουλοι «της παρούσας παραγράφου», αφού και «προσωρινοί», κατά νόμο είναι και δεν θα έχουν υποστεί την διαδικασία επιλογής με βάση τα προσόντα τους, όπως οι κανονικοί;  

Η απάντηση είναι απλή. Δεν κορόιδεψαν μόνον τον ελληνικό λαό. Απλά χρησιμοποίησαν τις μεθόδους της νομοθετικής διαδικασίας και πρόσφεραν λύση  στην διαιώνιση του διοικητικού «παρακράτους» που έχει αυτονομηθεί από την αρχή της νομιμότητας και στοχεύει στην ικανοποίηση ιδιωτικών συμφερόντων και την «αποκατάσταση» όσων το υπηρετούν πιστά, σκοποί που είναι σαφώς διάφοροι του δημοσίου συμφέροντος, της δημοκρατίας και διαφάνειας στην Εκπαίδευση. 

Ο νομοθετημένος πλέον, με το πρόσχημα του «προσωρινού», σκοπός να ανταμείβονται οι αποχωρούντες για τις «υπηρεσίες» που πρόσφεραν στην Κεντρική Εξουσία και μάλιστα να είναι το παράδειγμα – υπόσχεση ότι και οι «νέοι» που θα τοποθετηθούν από την Νέα Κυβέρνηση, όταν θα αποχωρίσουν θα έχουν την ίδια προνομιακή μεταχείριση, διότι οι «κυβερνήσεις πέφτουν, η Διοίκηση παραμένει» έτοιμη, στο σύνολό της να υπηρετήσει άκριτα, την οποιαδήποτε  αυταρχική πολιτική, φροντίζοντας την «συντήρησή» της με στελέχη «αυξημένων προσόντων» και «αυξημένης εμπιστοσύνης της», έτοιμα να τα προσφέρει στους εκάστοτε κομματικούς μηχανισμούς, οι οποίοι, με την σειρά τους, θεωρούν την Δημόσια Διοίκηση, φέουδό τους.

Δεν γίνεται άδικα ονομαστική αναφορά του Συλλόγου «ΑΡΙΣΤΟΤΕΛΗΣ»  στον μόλις αποχωρήσαντα «συγκυβερνητικό»  κ. Δ. Γκίνη, ούτε είναι αβάσιμη η εμπειρική διαπίστωση του κ. Καββαδία ότι «οι Περιφερειακές Διευθύνσεις είναι το πιο άχρηστο γρανάζι του διοικητικού μηχανισμού της εκπαίδευσης».   

Είναι εύστοχες οι διαπιστώσεις και  οι παρατηρήσεις του Συλλόγου «ΑΡΙΣΤΟΤΕΛΗΣ», του κ. Καββαδία και σωστός ο λόγος του κ. Χ. Κάτσικα.

Αφού πλέον είδαμε και την διαδρομή της αποτύπωσης των  σκοπιμοτήτων που εξυπηρετεί η ανωτέρω διάταξη, τίθεται το ερώτημα: «τί σχέση έχει η Κυβέρνηση της Αριστεράς, δηλαδή όλου του λαού, με τέτοια βολέματα και κυρίως με την θεσμική δημιουργία θυλάκων καθεστωτικής λογικής στο χώρο της Παιδαγωγικής Καθοδήγησης, κατά παράβαση των αρχών της διαφάνειας, της ίσης μεταχείρισης και της χρηστής διοίκησης;».

Nομίζω ότι το αίτημα – προτροπή του Προέδρου της ΟΛΜΕ κ. Θ. Κοτσυφάκη στις 6-2-2015, προς τον κ. Αναπληρωτή Υπουργό Παιδείας είναι όχι μόνον επίκαιρο αλλά και πολιτικά ορθό: «όλοι οι κύριοι αυτοί, πίσω στις τάξεις» και όλων των εκπαιδευτικών που παλεύουν καθημερινά, με αξιοπρέπεια,  παρέχοντας ουσιαστικό παιδαγωγικό έργο: «να καταργηθεί η διάταξη της παραγράφου 14 του άρθρου 26 του Ν. 3879/2010 και να εκδημοκρατισθεί η Διοίκηση της Εκπαίδευσης, με δημοκρατικές και διαφανείς διαδικασίες».

Αθήνα, 13-4-2015

Βασίλης Δ. Παπαγεωργίου

Δικηγόρος ΑΠ & ΣτΕ

D.E.A Δημοσίου Δικαίου του Πανεπιστημίου Αix–Marseille III

«Ειδικός σε θέματα Δημόσιας Διοίκησης &  Πειθαρχικού Δικαίου»

 Απαράδεκτη η εφαρμογή της διάταξης Διαμαντοπούλου με την οποία τα αποχωρήσαντα πολιτικά στελέχη του Υπουργείου Παιδείας, γίνονται σχολικοί σύμβουλοι!!!

Τη διάταξη της Αν. Διαμαντοπούλου, με την οποία οι Περιφερειακοί Διευθυντές Εκπαίδευσης, οι Γενικοί ή Ειδικοί Γραμματείς, οι Πρόεδροι ή Διευθύνοντες Σύμβουλοι οργανισμών κατ’ εξαίρεση, μετά την αποχώρησή τους από τη θέση τους, τοποθετούνται ως σχολικοί σύμβουλοι, εφαρμόζει και η σημερινή ηγεσία του Υπουργείου παιδείας. Το έγγραφο για το διορισμό των 13 νέων περιφερειακών διευθυντών Εκπαίδευσης στην τελευταία του παράγραφο αναφέρει: «Για τους αποχωρούντες περιφερειακούς διευθυντές Εκπαίδευσης ισχύει η διάταξη του άρθρου 26 παρ. 14, του Ν.3879/2010 (ΦΕΚ 78 τ. Α’)».

Ο στόχος της τότε υπουργού Παιδείας Αν. Διαμαντοπούλου ήταν σαφέστατος! Να εξασφαλίσει όλα εκείνα τα στελέχη που χρησιμοποίησε στο Υπουργείο Παιδείας για να κάνουν τη βρώμικη δουλειά στο χώρο της εκπαίδευσης, την ώρα που η μαχόμενη εκπαίδευση είχε κάνει δύσκολη τη ζωή της κυβέρνησης Παπανδρέου αλλά και ειδικά των στελεχών της στο χώρο της εκπαίδευσης και ειδικά της Αν. Διαμαντοπούλου! Ποιος δε θυμάται άλλωστε, τις κινητοποιήσεις των εκπαιδευτικών, ωρομίσθιων, αναπληρωτών και μονίμων, όπου δεν άφηναν σε ησυχία  την τότε Υπουργό και τα κυβερνητικά στελέχη της στο υπουργείο!!! Ποιος δε θυμάται:

την ΕΡΤ και την παρέμβαση στο κεντρικό δελτίο ειδήσεων 

στο ξενοδοχείο Τιτάνια

στην ακύρωση της φιέστας για την “αριστεία” 

…και σε δεκάδες πόλεις σε ολόκληρη τη χώρα όπου δεν μπορούσε να εμφανιστεί 

και ο κατάλογος είναι ατελείωτος…

Σε αυτό το πλαίσιο αποφάσισε να δημιουργήσει αυτή τη φωτογραφική διάταξη για όλα τα πρόθυμα στελέχη, που όταν θα υποχρεώνονταν να αφήσουν το υπουργείο, θα είχαν εξασφαλίσει τις επόμενες θέσεις τους στην εκπαίδευση, ώστε να μη βρεθούν στην ανάγκη να επιστρέψουν στην σχολική τάξη!!! Κάποιοι μάλιστα, οι οποίοι και οι οποίες είχαν τοποθετηθεί σε πολιτικές θέσεις και φυσικά με κομματικά κριτήρια στο υπουργείο (π.χ. ειδικοί γραμματείς, σύμβουλοι υπουργού κ.λπ.) μετά την αποχώρησή τους από το υπουργείο (όταν αποχώρησε και η Διαμαντοπούλου) έγιναν σχολικοί σύμβουλοι, παρ’ όλο που δεν είχαν ούτε τα τυπικά προσόντα που η υπάρχουσα νομοθεσία καθορίζει για τη θέση αυτή (γι’ αυτό άλλωστε και δεν είχαν γίνει στις προηγούμενες κρίσεις). 

Το θέμα είναι γιατί διατήρησε την ίδια διάταξη η σημερινή ηγεσία του υπουργείου, όταν μάλιστα τα στελέχη αυτά, όπως οι περιφερειακοί διευθυντές εκπαίδευσης βαρύνονται με πλήθος ακόμα και ανομιών για να υπηρετήσουν τη μνημονιακή πολιτική της κυβέρνησης ΝΔ-ΠΑΣΟΚ στο χώρο της εκπαίδευσης. Είναι ο στρατός των προθύμων που άσκησε το μέγιστο αυταρχισμό, τρομοκρατία, εκβιασμούς και απειλές για να εφαρμόσει την αξιολόγηση, τις υποχρεωτικές μετακινήσεις, τις συγχωνεύσεις σχολείων, τις συμπτύξεις τμημάτων, την παραβίαση των μορφωτικών δικαιωμάτων των μαθητών και των εργασιακών των εκπαιδευτικών.

Όπως αναφέρουμε και σε ανακοίνωσή του σωματείου μας στις 11/3/2015 με θέμα: Οι εκπαιδευτικοί δε χάσαμε ούτε τη μνήμη ούτε τη συνείδησή μας, κ. Γκίνη!

«…Απαιτούμε από την πολιτική ηγεσία του υπουργείου Παιδείας να καταργηθεί η διάταξης του ν. 3879/10, σύμφωνα με την οποία τοποθετούνται οι Περιφερειακοί Διευθυντές Εκπαίδευσης, οι Γενικοί ή Ειδικοί Γραμματείς, οι Πρόεδροι ή Διευθύνοντες Σύμβουλοι οργανισμών κατ’ εξαίρεση, μετά την αποχώρησή τους από τη θέση τους, ως σχολικοί σύμβουλοι.

Το εκπαιδευτικό κίνημα δεν ξεχνά και δεν υποστέλλει τις σημαίες με τις οποίες πάλεψε σκληρά όλο το προηγούμενο διάστημα. Δε θα επιτρέψουμε να επιβιώσουν οι πολιτικές που διέλυσαν τη δημόσια εκπαίδευση και τους εκπαιδευτικούς και φυσικά ούτε όσοι τις υπηρέτησαν/τούν και τις προώθησαν/θούν!»